نمایش ۱۳۰ اثر از گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران
نمایشگاه «چشم در چشم» (پرتره در هنر مدرن و معاصر)، از آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران و نمایشگاه «همسفر با آفتاب» (مروری بر آثار فرخ شایسته) افتتاح شد.
به گزارش هفت رخ : آیین گشایش نمایشگاه «چشم در چشم» (پرتره در هنر مدرن و معاصر)، از آثار گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران و نمایشگاه «همسفر با آفتاب» (مروری بر آثار فرخ شایسته) یک‌شنبه ۱۵ مهرماه با حضور پر شور هنرمندان و هنردوستان در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
محمد خراسانی‌زاده مدیرکل هنرهای تجسمی و سرپرست موزه هنرهای معاصر تهران در این مراسم به سفیر سریلانکا و مسئول امور فرهنگی جمهوری خلق چین خیرمقدم گفت و بیان کرد: بسیار خوشحالیم که در هفته فرهنگی تهران این ۲ نمایشگاه آغاز به کار خواهد کرد.
نمایشگاه چشم در چشم یکی از غنی‌ترین نمایشگاه‌ها از آثار دنیاست که با رویکرد روانشناختی توسط جمال عرب‌زاده گردآوری و مدیریت شده است. هر کدام از نام‌های حاضر در این نمایشگاه برای برگزاری یک نمایشگاه مجزا کفایت می‌کند که همگی گردهم آمده است.
وی افزود: فرخ شایسته هنرمندی از نسل هنرمندان شیرازی است که سال‌ها در داخل و خارج از کشور به خلق اثر پرداخته است و حالا آثارش در قالب این نمایشگاه به معرض دید عموم گذاشته شده است. همچنین کماکان میزبان بازنمایی آثار حاضر در بینال هنر ونیز هستیم.
در استیتمنت نمایشگاه «چشم در چشم» به قلم جمال عرب زاده کیوریتور نمایشگاه آمده است: «تصویری حاوی بازنمایی خصوصیات فردی سوژه این عمومی‌ترین تعریف ارائه شده از یک پرتره است. در حالی که تاریخ پرتره‌نگاری مشتمل بر مفاهیمی فراتر از آن است در واقع پرتره یکی از عمومی ترین و کهن ترین اشکال تصویری است که خاستگاه آن را می‌توان تا تمدن‌های اولیه دنبال کرد. اولین ارجاعات بصری پرتره، عموماً کارکردی نمادین داشتند، یعنی از همان ابتدا پرتره بر چیزی ورای ظاهر سوژه‌اش دلالت می‌کرد. تجلی ملموس یک خدای باستانی یا نمادی از یک حکمران خیلی زود ارتباط بین این ژانر تصویری و بازنمایی قدرت در جامعه آشکار و در تمدن‌هایی مانند مصر و یونان به صورتی گسترده به کار گرفته شد. همچنین کشف گستردگی ابعاد جایگزینی در پرتره امکان گسترش این قدرت نمادین را به عرصه‌ای فراتر از حیات سوژه یعنی مرگ مهیا ساخت لذا باعث شد تا برای قرن‌ها پرتره‌ها قدرت نمادین مردگان را برای زندگان نمایندگی کنند اگر چه آغاز این کار کرد پرتره از دوران باستان بود اما در پایان قرون وسطی و به واسطه پذیرفته شدن شمایل‌های مقدس (آیکن) در مسیحیت به اوج خود رسید؛ هر چند این جنبه گرایش به فردگرایی را در پرتره کم رنگ‌تر کرد.
بازگشت دوباره به فردگرایی که ثمره اومانیسم دوران رنسانس بود جان تازه‌ای به پرتره نگاری بخشید. نمایش فردیت در خصوصیات ظاهری سوژه در پرتره نه تنها مدیون تغییر نگاه به انسان بلکه مرهون ابداع تکنیک‌های تصویری به ویژه در شمال اروپا بود.
برخی از این ابداعات تصویری شامل رنگ روغن و ابزارهای اپتیکی مانند اتاق تاریک بود؛ امری که در قرن هفدهم به دوران شکوه پرتره نگاری با هنرمندانی مانند روبنس، ولاسکز و رامبراند ختم و موجب شد تا پرتره جایگاه مهمی در میان دیگر ژانرهای نقاشی در آکادمی پیدا کند. ابداع عکاسی در نیمه اول قرن نوزدهم اگر چه باعث شد تا پرتره بازنمایانه به تدریج از نقاشی به عکاسی مهاجرت کند اما هم زمان نقاشان پرتره را به کاوش در مسیری جدید واداشت جهان پنهان روح سوژه این نمایشگاه با ارجاع به بعضی از مفاهیم دخیل در پرتره نگاری منتخبی از آثار پرتره هنر مدرن و معاصر ایران و جهان متعلق به گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران را به نمایش می‌گذارد.»
قابل ذکر است؛ این دو نمایشگاه تا ۲۷ آبان میزبان هنردوستان خواهد بود.
خبرنگار : فاطمه مردانی
