خبرنگار هفت‌رخ نیوز این بار به سراغ مهتا محدث رفت. مهتا مدث که سابقا تجربه کیوریتوری نمایشگاه “چند تکه آئینه” را در کارنامه خود داشته است این بار در شیراز دست به تجربه می‌زند.

خبرنگار هفت‌رخ سوالات خود را چنین آغاز می‌کند:

•  چی شد که به فکر برگزاری مجدد نمایشگاه چند تکه آیینه در شیراز افتادید؟
  از آنجایی که نمایشگاه “چند تکه آیینه” از دید من یک اتفاق فرهنگی بسیار مهم است و بازتاب‌های خیلی خوبی در تجربه قبلی یعنی خانه هنرمندان داشت؛ من تصمیم داشتم که این نمایشگاه را به شکل گسترده در شهرها و حتی خارج از ایران هم برگزار کنم. در مورد شهر شیراز با من تماس گرفتند و از من دعوت شد که نمایشگاه را به شهر شیراز ببرم.
• بازخورد نمایشگاه قبل در تهران به چه صورت بوده است؟
  در مورد بازخورد نمایشگاه قبل در تهران، با بازخورد خوبی مواجه شدیم. به جهت اینکه مخاطبان زیادی آمدند و نمایشگاه را دیدند. افرادی خارج از ایران آمدند و نمایشگاه را دیدند. می توانم بگویم، ما پربازدید ترین روزهای نمایشگاه را داشتیم و این اتفاق خیلی مثبتی بود.
•  چند تکه آیینه چه آینده ای پیش رو دارد؟
  تصویر من از آینده نمایشگاه این است که نمایشگاه بعدی را در لندن برگزار کنم که صحبت‌های اولیه آن انجام شده. تصمیم داریم در شهرهای دیگر کشور خودمان هم برگزار بشود و در نهایت یک بازتاب جهانی داشته باشد. به دلیل کیفیت کارها و به دلیل ارتباط بین المللی خیلی خوبی بین ایران و کشورهای دیگر برقرار بشود و کلا هنر محدود نشود.
•  به عنوان کیوریتور نقش اقتصاد هنر در این نمایشگاه را چگونه ارزیابی می کنید ؟
  در مورد نقش اقتصاد هنر در این نمایشگاه را می توانم بگویم من از ابتدا دید خیلی زیادی به بخش اقتصادی آن نداشتم. چونکه در مورد جایی که نمایشگاه ما برگزار شد، بیشتر هدف آن بود که کارها دیده بشود و معرفی آثار شکل بگیرد، و از بعد فرهنگی به ماجرا نگاه شد. اما این نمایشگاه از لحاظ اقتصادی هم می‌تواند خوب باشد به لحاظ اینکه کسی بتواند متمرکزانه روی بخش اقتصادی این کارها کار کند و به یک دست آدم‌هایی که مختص این کارها هستند، برسد. چون در مورد عوامی که در جامعه وجود دارند، ممکن است تنها یک بیننده باشند و به هر دلیلی، تصمیم خرید این آثار را نداشته باشند. چون در وضعیت کنونی که از لحاظ اقتصادی در آن هستیم و وجود دارد، شرایط خیلی مطلوبی نیست و این حتما تاثیر خودش را روی قسمت‌های فرهنگی مثل خرید آثار هنری هم خواهد گذاشت.
•  دغدغه شما به عنوان یک برگزار کننده، برای برگزاری این نمایشگاه چه بود؟
  دغدغه من به عنوان برگزارکننده‌ی این نمایشگاه، این بوده است که من به دنیا ثابت کنم که هنر محدود کننده نیست، و قانونی در آن وجود ندارد. یک سینماگر می تواند یک نقاش خوب باشد؛ یک سینماگر می‌تواند عکاس خیلی خوبی باشد. می‌توان دید خیلی وسیعی داشت که محدود به فقط جزئی از سینما، جزئی از خود فیلم ساختن، جزئی از بازیگری یا تمام رکن‌هایی که در یک فیلم می‌تواند وجود داشته باشد؛ نیست. بلکه می‌تواند خیلی وسیع به هنر نگاه متفاوتی داشته باشد. من این موضوع را خواستم نشان بدهم و امیدوارم که ترویج هم پیدا کند.
•  تابلوی هنرمندان بر چه اساسی قیمت‌گذاری شده‌اند؟
  در مورد قیمت‌گذاری تابلو‌ی هنرمندان، اجازه دادم خود صاحبان اثر قیمتشان را پیشنهاد بدهند و روی کارها مشخص کنند. چون از نظر من کار هنری، کاری نیست که به جز صاحب اثر، کسی بتواند ارزش اون کار را مشخص کند. بنابراین کار هنر ایجاب می‌کند که خود آرتیست (هنرمند)، قیمت اثر را مشخص کند. حالا با در نظر گرفتن تمام مسائل. اگر که ما دیدیم که در قیمت – چون توی این موارد عرف اتفاق نمی افتد و چیزی هست که صاحب اثر می‌گوید- با هم توافقی نداریم، در مورد آن صحبت کنیم که قیمت بالاتر یا پایین‌تر در نظر گرفته شود. ولی از ابتدا، خود صاحب اثر کار قیمت‌گذاری را انجام می‌دهد.
•  معیار شما برای گزینش کارهای موجود در نمایشگاه چه بود؟ آیا سلبریتی بودن برای نمایش آثار یک هنرمند در نمایشگاه کفایت می‌کند یا سابقه هنرمندان در هنرهای تجسمی را هم مد نظر قرار گرفته بودید ؟
  اول از همه به دلیل اینکه من با یک سری افراد در سینما همکاری داشته ام، چون به هر حال من جدا از کار کیوریتوری هم تجربه بازیگری داشته‌ام و هم تجربه ساخت مستند؛ و ضمن اینکه در گروه های کارگردانی هم فعال هستم، باعث شد که متوجه بشوم که چه تعداد از آدم ها جدای از کار بازیگری و فیلم‌سازی، کار هنرهای تجسمی هم انجام می‌دهند. در نتیجه از این جا من کار را شروع کردم و انتخاب کارها، علی‌الخصوص در تجربه دوم، کیفیت کارها برایم خیلی مهم بود. در مورد اسامی، من خیلی سخت‌گیری نکردم ولی سعی کردم اسامی باشند که بیشتر مردم آن‌ها را می‌شناسند و برایشان مهم است که بدانند جنبه دیگری از زندگی سینماگر چیست. می‌توانم بگویم بله. این برای من اولویت بود که افرادی باشند که به هر حال، مردم آن افراد را می‌شناسند و می‌خواهند بدانند بعد دیگر آن سینماگر چیست. البته که در نمایشگاه قبلی هم افرادی بودند که ممکن بود ستاره یا سلبریتی نباشند، ولی کار آن‌ها هم در نمایشگاه ما عرضه شد. از این به بعد هم اگر قرار باشد این نمایشگاه ادامه پیدا کند، من ترجیحم آن است که کارها کیفیت داشته باشد. این اسامی، اسامی مهمی هستند. چون هم می‌تواند روی فروش تاثیر داشته باشد و هم روی آدم‌هایی که دنبال‌کنندگان این افرادند ولی از چند وجهی بودن آن‌ها بی‌خبر هستند. ولی نباید فکر کرد اسامی باعث شدند کارهای بی‌کیفیت در نمایشگاه عرضه شود. ما کارها را می بینیم. درباره آن حرف می زنیم. کارها را انتخاب می کنیم و از بعد هنرهای تجسمی هم برایمان اهمیت دارد. ولی یادمان باشد که هدف ما از برگزاری این نمایشگاه این نیست که بگوئیم آقا یا خانم فلان که فیلمساز یا بازیگر است، در نقاشی هم خیلی قوی هست. ما نقاشان خیلی عالی داریم که خیلی درجه یک هستند. هدف ما این است که بگوئیم سینماگرانی وجود دارند که از بعد هنرهای تجسمی هم فعال هستند. پس کارها می‌توانند خیلی صد درصد و درجه یک نباشد؛ ولی کار قابل عرضه و باکیفیتی باشد که نشان می‌دهد فلان سینماگر در حوزه دیگری هم فعال است.
•  چیزی هست که بخواهید بیان کنید و پرسیده نشده باشد؟
  نه چیز خاصی نیست. فقط اینکه کیوریتوری کار اصلی من نیست. من قبلا و حالا دارم فکر می‌کنم که دوباره به تئاتر برگردم. به فضای بازیگری یا کارگردانی. من قصد دارم به فیلم جدیدم فکر کنم که آن هم دغدغه‌های خیلی زیادی دارد در خصوص جامعه امروز و علی الخصوص زنان و حتما درآینده در مورد آن بیشتر صحبت خواهم کرد.